Het verbod tot erkenning van aansprakelijkheid: tijd voor een nieuwe aanpak

Door de verzekeringspolis het zwijgen opgelegd

Bij veel Nederlanders heerst de hardnekkige veronderstelling dat na een schadeveroorzakende gebeurtenis, de veroorzaker beter niet te veel kan zeggen. Die veronderstelling is onjuist, maar lijkt desalniettemin te worden bevestigd door in veel verzekeringspolissen voorkomende bepalingen, die inhouden dat de verzekerde geen aansprakelijkheid mag erkennen. 

Verbodsbepalingen grensopzoekend en achterhaald

Dit boek doet verslag van een onderzoek naar de achtergrond, de juridische betekenis en het werkelijke belang van polisbepalingen die een verbod tot erkenning van aansprakelijkheid bevatten. Het blijkt dat door de wijze waarop de verbodsbepalingen zijn geformuleerd, de grenzen worden opgezocht van verschillende juridische verplichtingen van de verzekeraar ten opzichte van de eigen verzekerde en de betrokken benadeelde. De verbodsbepalingen passen bovendien niet bij de hedendaagse grotere aandacht, óók van verzekeraars zelf, voor emotioneel herstel en persoonlijk contact. 

Alternatieve polisbepalingen

Het onderzoek loopt uit op een oproep om de achterhaalde verbodsbepalingen te schrappen, en doet een concreet voorstel voor een alternatieve polisbepaling die juridisch wél in orde is, die past in de huidige tijd en die tegemoetkomt aan de belangen en behoeften van verzekerden, benadeelden en de verzekeraar.