Loyaliteit in verdrukking

Op 10 mei 1940 ontwaakten de Delftenaren door het geblaf van afweerkanonnen, het geratel van mitrailleurs en het gegons van vliegtuigen. De Duitse invasie was begonnen. Vijf dagen later was de strijd alweer afgelopen en was de bezetting een feit.

De Hogeschool tijdens de oorlog

Met de komst van de nieuwe machthebbers drong de vraag zich op welke houding men moest aannemen tegenover de Duitsers. Vooral voor de Technische Hogeschool Delft leek deze vraag urgent. De resultaten van technisch onderzoek konden van belang zijn voor de oorlogsmachine. In Duitsland werkten veel technici en wetenschappers nauw samen met het naziregime zonder zich zorgen te maken over de consequenties. In Nederland was Delft de enige hogeschool die ingenieurs afleverde.

Meedoen of tegenwerken?

In Loyaliteit in verdrukking laat Onno Sinke zien hoe ver de Duitsers gingen om het beleid van de hogeschool te beïnvloeden. Hij beschrijft de reactie van de Delftse docenten en studenten op de Duitse maatregelen: hoe sommigen al vroeg in verzet kwamen, en anderen juist weifelden en zich leken neer te leggen bij de wensen van de bezetters om maar onderzoek te kunnen blijven doen.

Een beeldend verhaal

Het boek voert de lezer op chronologische wijze mee langs verschillende periodes in de Tweede Wereldoorlog, waarin onder andere aandacht wordt besteed aan de positie van joodse docenten en het lot van de Technische Hogeschool en haar docenten en studenten tijdens de Hongerwinter. Door uitgebreid bronnenonderzoek naar verslagen, brieven en notulen van verenigingen, studenten en docenten van de Technische Hogeschool is het boek geworden tot een beeldend verhaal over de dilemma’s waar zij tijdens de Oorlog voor stonden.