Bijzondere docenten geportretteerd

Met opzet geen orde houden

Heb ik zelf ooit les gehad van een heel bijzondere docent? Ik moet hard nadenken en kom niet verder dan Endendijk van geschiedenis, met z`n krulsnor en mooie verhalen. Over dat zijn lakens vlam vatten bijvoorbeeld, omdat ie met z`n dronken kop in bed nog een sigaretje ging roken. Of wiskundedocent Van Duffelen die kletserige leerlingen eruitstuurde met de mededeling `Ga jij maar buiten spelen met de balll...`. Voornamen weet ik niet. Docenten hadden geen voornamen, in mijn tijd.

Jate Terpstra en parttime HR-docent René van Kralingen bespreken in hun boek Bijzondere docenten geportretteerd enkele docenten wel met achter- én voornaam. Twaalf heel verschillende personen. Zoals Arnold van Piekeren die door een groeistoornis maar 1 meter 13 lang is en zijn klassen vermaakt met seksquizzen met spekkies als prijzen, Saskia Stigter die na een burn-out veel losser is gaan lesgeven en Rimbert Moeskops die met opzet geen orde houdt en wroet in vuilnis op zoek naar spullen die nog te zijn hergebruiken. Meest bijzonder vind ik het docentenleven van de blinde Ad van Vliet en bovenal dat van de medewerkster van de schoolbibliotheek die voor hem, op vrijwillige basis, 34 jaar lang alle werkstukken en antwoorden van tentamens insprak op cassettebandjes.

Maar dat alle twaalf geïnterviewde docenten er nou heel erg uitspringen, is te veel gezegd.
Bijzonder is een docent als hij goed lesgeeft én leerlingen inspireert. Juist dat laatste zou leuk zijn om terug te lezen. Dat een leerling van Rimbert Moeskops zo onder de indruk
was van zijn docent dat hij nu bijvoorbeeld een kringloopwinkel runt. Een docent als inspirator dus.

Bijzonder

Een docente Nederlands die als indiaan uitgedost voor de klas staat. Een 71-jarige leraar die maar niet met pensioen wil. Een blinde leraar. Het zijn een paar voorbeelden van de leraren die voorbij komen in Bijzondere docenten geportretteerd.
De auteurs laten hierin twaalf docen­ten aan het woord die opvallen door hun uiterlijk, leeftijd, ideeën of achtergrond. Zo vertelt Maya Eksteen waarom ze haar televisiecarrière verruild heeft voor het onderwijs. Maar de lezer maakt ook kennis met Arnold van Piekeren, een biologiedocent die zich met zijn 1 meter 13 staande moet zien te houden tussen zijn collega`s en leerlingen.
Twaalf heel verschillende verhalen dus, die laten zien voor welke uiteenlo­pende en veelzijdige invullingen het docentschap vatbaar is.

`Orde houden in de klas is niet nodig. Leerlingen moet je nemen zoals ze zijn.` `Met leerlingen moetje uitsluitend praten via je vak. Mentoraat is onzin.` Zomaar wat uitspraken van de twaalf docenten die in dit boek van Rene van Kralingen (Ierarenopleider, trainer en publicist) en Jate Terpstra (docent Frans en freelancejournalist) zijn geportretteerd.
De geportretteerden laten zien dat je soms maling moet hebben aan leerlingen, collega`s en schoolleiding onder het motto: je moetje hart volgen. Na het voorwoord door Ronald Plasterk rnaken we zo onder meer kennis met een blinde geschiedenisdocent, een docent beeldende kunst die leeft: als een boeddhistische monnik, een docent Nederlands die zich kleedt als indiaan, een biologiedocent van 1 meter 13, een bejaarde docent Engels met zwarte humor, een docent Nederlands die tv-persoonlijkheid was, de Docent van het jaar 2008, een docent economie en onderwijscriticus, een docent Nederlands met dwangmatigheid en een docent scheikunde die lesgeeft met materialen uit vuilnisbakken. Ze houden ons allen een spiegel voor.