De Nederlandse documentairefilm 1965-1990

De Nederlandse documentairefilm 1965-1990 is een rijk geïllustreerd werk waarin de geschiedenis van de Nederlandse documentaire en zijn makers in al zijn facetten voor het voetlicht wordt gebracht.

De Nederlandse documentaire 

De Nederlandse documentaire geniet al geruime tijd wereldfaam. Dankzij de draagbare camera en de lichtgevoelige film konden documentairemakers zich vanaf de jaren zestig letterlijk vrijer bewegen om de ontwikkelingen in de maatschappij vast te leggen. Of dit nu in het 'magies sentrum' Amsterdam was of in het door een burgeroorlog geteisterde Afrikaanse land Biafra. Gaandeweg was niet meer de bioscoop, maar de televisie het platform voor financiering en vertoning van documentaires.

Hernieuwde waardering

Eind jaren tachtig stond de Nederlandse documentaire niet erg in aanzien. De start van het succesvolle filmfestival IDFA in 1988 en de oprichting van het Stimuleringsfonds boden de mogelijkheid om de rijke traditie nieuw leven in te blazen.

Inhoud

1. De televisie introduceert een nieuwe documentairestijl
2. De teloorgang van de Hollandse Documentaire School
3. De politieke documentaire
4. Onderzoekers naar werkelijkheid: Louis van Gasteren, Johan van der Keuken en Ed van der Elsken
5. Van speelfilm naar documentaire (of omgekeerd)
6. Subsidiegevers en onderwerpen
7. De televisiedocumentaire in verdrukking?

In de pers

“Met filmtitels, bijbehorende feiten en reacties stelde Bert Hogenkamp een standaardwerk samen dat iedere professionele film- of televisiemaker in huis hoort te hebben. Voor andere geïnteresseerden geven de verhalen, feiten, filmtitels en beschrijvingen een fraaie inkijk hoe de Nederlandse Documentairefilm zich in vijfendertig jaar kon ontwikkelen” – Frits Oostvogel (Athenaeum Boekhandel recensies, 17 december 2015).